خلدستان : مجموعه آثار =جمشید(طریقت) ، قَلَمَش دِرِّ گرانست !(شاهنشاهی) سلطنت
| ای که مهجوری عُشّاق روا میداری | |
| عاشقان را ز بَر خویش جدا میداری | |
| تشنه بادیه را هم به زلالی دریاب | |
| به امیدی که درین ره به خدا میداری | |
| دل ربودی و بِحِل کردمت ای جان لیکن | |
| به ازین دار نگاهش که مرا میداری | |
| ساغر ما که حریفان دگر مینوشند | |
| ما تحمّل نکنیم ار تو روا میداری | |
| ای مگس حضرت سیمرغ نه جولانگه تست | |
| عِرض خود میبری و زحمت ما میداری | |
| تو به تقصیر خود افتادی ازین در محروم | |
| از که مینالی و فریاد چرا میداری | |
| حافظ از پادشهان پایه به خدمت طلبند | |
| کار ناکرده چه امید عطا میداری؟ |
¤¤
رهبر انقلاب پس از دریافت پیام پادشاه عربستان: دو کشور میتوانند تکمیلکننده یکدیگر باشند
رهبر انقلاب اسلامی پس از دریافت پیام پادشاه عربستان تاکید کردند: دو کشور میتوانند تکمیلکننده یکدیگر باشند.
چون برگ خزان به شعربرمی خیزیم
با خُرد و کلان به شعر بر می خیزیم
روزی که اجل سراغ من آمده است
با شعر و کتابِ شعر برمی خیزیم
«خالد بن سلمان»(وزیر دفاع عربستان سعودی) عصر امروز پنجشنبه(۲۸ فروردین ۱۴۰۴) پیام پادشاه این کشور را تقدیم حضرت آیتالله خامنهای رهبر معظم انقلاب اسلامی کرد.
رهبر انقلاب اسلامی در این دیدار تاکید کردند: اعتقاد ما این است که ارتباط میان جمهوری اسلامی ایران و عربستان برای هردو کشور مفید خواهد بود و دو کشور میتوانند تکمیلکننده یکدیگر باشند.حضرت آیتالله خامنهای با تاکید بر اینکه گسترش روابط دو کشور دشمنانی دارد، خاطرنشان کردند: باید بر این انگیزههای خصمانه فائق آمد و ما در این خصوص آماده هستیم.
بیاکه قصراَمل سخت سست بنیادست
بیار بــاده که بنـــیاد عـــمر بـَـــر بادست
غلام همَــت آنم که زیـــر چرخ کــــبود
ز هــر چه رنگ تعـــلق پَـــذیرد آزادست
بگویمت که به میخانه دوش مست وُ خراب
سروش عالم غیبم چه مُـــژدهها دادست
که ای بلندنظر شاهـــباز سدره نشین
نشیمن تو نه این کنج محنت آبادست
تو را ز کنـــگره عـرش میزنـــند صفیر
ندانمت که در این دامگه چه افتادست
نصیحتی کنمت یاد گیر وُ در عمل آر
که این حــدیث ز پیر طریقتم یادست
غم جهان مخور وُ پند من مَــبر از یاد
که این لطیفه عشقم ز رهروی یادست
رضا به داده بده وز جبین گِـره بگشای
که بر من و تو در اختیار نگـشـادست
مجو درستی عهد از جهان سست نهاد
که این عجوز عروس هزار دامادست
نشان عهد وُ وفا نیست در تبسم گل
بنال بلبل بی دل که جای فـــریادست
حسد چه میبری ای سست نظم برحافظ
قبول خــاطر و لطف سخن خدادادست
مامور بهانه های فردا گشتیم
دلبسته ی اما و اگر ها گشتیم
ما گمشدگانیم که در کوچه شهر
جامانده ترین حرف الفبا گشتیم
¤¤¤
بگذار ببینم ات که فردا چه کنم
پیغام تو هم رسیده اما چه کنم
از فصل خزان تکیده ام، شب یلدا را
امشب خبرم کنی که یلدا چه کنم
¤¤¤
سرشار تو ام خبر نداری گویا؟
از کوچه ی ما گذر نداری گویا؟
ای پنجه خورشید هوس آلوده
یلدای مرا سحر نداری گویا؟
بندِ شرابند وُ منم مستِ لبش
لب چو یاقوت زبان هست بکامِ رطبش
نـزنم جـامِ (طریقت) به تب وُ تاب تبش
بنشانم به خمارم خمِ گیسوی شبش
جمشید اگر جامِ جَمَش دُرّ گران است !
مجنون، لقبِ مُحتَرمش دُّرگران است !
آدم برود محضرِ جبریلِ امین باز
تک برگیِ حَقُ القَدَمَش دُرّ گران است !
بعد از سفری با دم کوتاه مسیحش
الیاس بیاید قَسَمَش دُرّ گران است !
شاعر بنشیند : بنوازد غزل ناب
چای وُ غزلِ تازه دَمَش دُرِّ گران است !
قابیل برای دیه یِ حضرتِ هابیل
یک دانگ هوایِ حَرَمَش دُرِّ گران است !
درویش، تبرزین بزند بازویِ کشکول
جمشید(طریقت) ، قَلَمَش دِرِّ گرانست !
در پیِ شعر وُ غزل چون سرو نازی ماوراء
خوشتر از معشوقه ای مهماننوازی ماوراء
بخت با من سازگار وُ ماه با من مهربان
شکر ایزد، کامکار وُ کارسازی ماوراء
سرو ناز قامتت از سر نهاده سرکشی
تُرک چشمی کرده ای با تُرکتازی ماوراء
یار چندان بادهام پیموده از دالان خویش
چون سبکبالان چرا در اهتزازی ماوراء
جامِ جانانی وُ ما افتادگان را دستگیر
ای بنازم ساقی مسکین نوازی ماوراء
عاشقی وُ مستی وُ خمخانه های نکته سنج
چون توانی داشتن پوشیده رازی ماوراء
شاهد این ماجرا چشم حریفان بست و رفت
نوبتی شد: نوبت سوز و گدازی ماوراء
هر یک از یاران ز مستی بر کناری خفته اند
برکناری خواب دیدم چشم بازی ماوراء
جا به تقریبی گرفتم در بر نازک خیال
دلبری در کف عنانِ حرص و آزی ماوراء
با سر زلفی که داری چشم امیدم توئی
آشنا آشفته دیدم دلنوازی ماوراء
پرتو ناز تو همچون طرّهی دلبند من
تا سحرگه داشتم راز و نیازی ماوراء
از مه رخسار تو نشناختم باز آفتاب
تا سحرگاهان قضا کردم نمازی ماوراء
آبرو دادی قلم را با(طریقت) همنشین
بعد ازین معشوقهء نان و پیازی ماوراء
خــُلدستان طریقت(برآستان :حافظ )
۩محمد مهدی طریقت ↘<<خطبه دوم
۩۩۩ ☫ خــُلــِدستان طریقت ☫ ۩۩۩