۩۩۩ ☫ خلدستان : نوشدارو (طریقت) اشعار ☫ ۩۩۩

هر چه بری ببر مبر سنگدلی به کار جان

هرچه کنی بکن مکن تر من ای نگار جان

هر چه هلی بهل مهل پرده به روی دوستان

هر چه دری بدر مدر پرده اعتبار جان

هر چه کشــی بکش مکش باده به بزم مدعی

هر چه خوری بخور مخور خون من ای نگار جان

هر چه دهی بده مده زلف به باد ای نگار

هر چه نهی بنه منه پای به رهگــــذار جان

هر چه بری ببر مبر رشته الفت از جهان

هر چه کنی بکن مکن خـانه اختیار جان

هر چه روی برو مرو راه خلاف دوستی

هرچه زنی بزن مزن طعنه به روزگار جان

***

سعی کردم که بمانی وُ بریدی، لیلا !
زندگی را به غـم وُ رنج کشیدی، لیلا !

به جهنم که از این کلبه فراری شده ای
هر چه فریاد کشیدم ، نشنیدی، لیلا !

میوه ی کال غـــــزل بودم و از بخت بدم
تو مرا هرگز ازاین شاخه نچیدی، لیلا !

فرق خرمهره و گوهر تو نفهمیدی چیست
جنس پاخورده ی بازار خریدی، لــیـلا !

دانه پاشیدم و هربار نشستم به کمین
سادگی کردی و از دام پریدی، لــیلا !

عاقبت سنگ بزرگی به سرت خواهد خورد
میکشی از تـــــه دل آه شدیدی، لــــیلا !

نوشداروی (طریقت) به هزاران سوگند
دیر بالای سرکشته رسیدی، لیــلا !

قدم، ز بار فراق تو چون کمان جهان
رخم، ز هجر تو همرنگ ارغوان جهان

در انتظار تو، روز امید من شامست
بهار، بی‌تو به چشمان من خزان جهان

غم دو عالمم از دل برون شدی، گویا
دمی که آن بت بی‌مهر، مهربان جهان

رسد به شاعر مقصود و کعبه‌ی منظور
به راه عشق، فلان کس که بی‌نشان جهان

خرید هر که به جان بار منّت آن شوخ
کجا دگر ز پی سود ، یا زیان جهان

اَلا! بیا! که تن صدمه دیده‌ام جانا!
ز دوری تو زمین‌گیر و ناتوان جهان

به عنفوان جوانی، فِراق پیرم کرد
رقیب بدکُنش از وصل تو جوان جهان

به یمن خُلدبرینِ تو ای بهارستان
(طریقت) است بهاری ، چو در اَمان جهان

۩ محمد مهدی طریقت

↘<<خطبه دوم