۩۩۩ ☫ برآستان آئین (طریقت)#چهارشنبه سوری ۩۩۩

آئین چهارشنبه سوری مبارکباد

شعار سالِ جدید : مرگ بر «کرونا»

#سنت-چهارشنبه-سوری #مصادف-با کرونا سوزی

#آئین-چهارشنبه سوری #عدم-منافات با کرونا سوزی

اکنون مسیحیان این جشن را که بن مایه اش رنگ مسیحی گرفته در غروب روز ۱۳فوریه برگزاز میکند.در واقع این جشن ۲۵بهمن است. در جشن درندز در شب عيد ناقوس‌هاى کليسا به صدا در مى‌آيند .

آنها با افروختن آتش و آذین بندی گذرگاهها با مشعل و چراغ در کلیسای ملی برگزار میکنند.این جشن که با تشریفات خاص برگزار میشود در آن کپه های بوته را در حیات کلیسا می آورد و می چیند و مقام روحانی ارامنه با شمع افروخته ای که از محراب کلیسا آمده است آتش می زنند.آتش این جشن و مراسم آئینی عبادی را مردم هر دو قوم ایرانی و ارمنی کهن مقدس و متبرک می پنداشته اند و برای آن خاصیت قدسیانه تندرستی و آرامش بخش می انگاشته اند.پس از انجام مراسم آتش بازی و هنگام ترک کلیسا هر کس شمع،فانوس یا اخترگردانی(مشعل)را که به آتش صحن یا کلیسا متبرک بود به منزل می بردند.اکنون ارمنیان هرساله این جشن را در غروب روز 13 فوریه برابر با 24 بهمن ماه به یادبود ورود مریم مقدس همراه با مسیح ِچهل روزه، به بیت المقدس و استقبال از آن ها با افروختن آتش و آذین بندی گذرگاه با مشعل و چراغ، در کلیساها جشن می گیرند.

در این جشن، کـُپه های بوته را که در حیاط کلیسا می چینند و با شمع افروخته ای که مقام روحانی ارمنیان از مهراب کلیسا می آورد، آتش می زنند.هر کس پس از جشن درندز و در هنگام بیرون رفتن از کلیسا، شمع یا فانوس یا اخگردانی (مشعلی) را با آتش فروزان در حیاط کلیسا روشن کرده و به خانه می برد.

جشن درندز به جشن سدهء زرتشتیان شباهت داشته و زمانهای آنها هم به هم نزدیک است .

در این جشن کسانی که دارای نوزاد بوده و یا کسانی که تازه ازدواج کرده اند یا نامزدهایی که با هم عقد کرده اند در حیاط منزل خود ویا در نزدیکی در کوچه آتشی روشن نموده و از طریق خوراکیهای مخصوصی که برای این روز تهیه می شود از حاضرین پذیرایی می کنند که معروف ترین این خورا کها « پُخیند» pokhind است که نوعی شیرینی است .

عید نوروز که تاریخ بدان مفتخر است

بی خرد گفت چه فخری ! شعف گاو و خر است

بدسگالانه سخن گفت بداندیش گذر

او ندانست که نوروز پیامی دگر است

تا که بشنود خردمند چنان یاوه ی تلخ

بس برآشفت که : « نوروز کهن چون شکر است

آن که زیبایی نوروز نبیند و به عشق

نشنود نغمه ی بلبل ، به خدا کور و کر است

مانده از خاطره هایی ، همه فرهنگ و هنر

خواجه ای هست که بر صحن جهان جلوه گر است

با فراز آمدن دولت نوروز بهار

چشم هستی نگران ظفر تازه تر است

چون که از راه رسد کوکبه ی نوروزی

غم وامانده به هر کوی و گذر دربدر است

کاروانی که ز ره می رسد و سال به سال

بس تماشایی و نقش گهرین سفر است

رستخیزی ست به فرمان پدیدآور عشق

که ز هر عید کهنسال برازنده ، سر است

یادگاری ست ز جمشید ، از آن سوی زمان

به شکوفایی شادی که سراسر گهر است

هر که در جایگه خویش سخن می گوید

بهترین گفته از اندیشه ی صاحبنظر است

نقش زیبای طبیعت به صفای نوروز

از گل و بلبل و شیدایی دل سر به سر است

قدر نوروز بدانیم که در بزم بهار

ناامیدی چو بیاید ، به امیدی سپر است

عارفان معترف مرتبه ی نوروزند

پس چنین مرتبه ی ویژه بسی معتبر است

نقش نوروز (طریقت) به جهان جلوه گرست

چهار فصل است ، مرانجمنی پُر گُهر است