خلدستان طریقت (سلسله جنبان) مهتاب
۩۩۩ ☫ سلسله جنبان ☫۩۩۩
به سر زلف سیاه تو چه سوداست که عشق
بر لبم زان لب شیرین تمناست که عشق
گفت بر نرگس رعنـا همه دارند شکیب
گفتمش مشکل ما حل معمـاست که عشق
گر کسی هست بر این حل معمـا تو بگو
قد علم کرد دلآ راست دلاراست که عشق
گفت ای پیر که امروز تمنای تو چیست
گفتمش آنچه تمناست هویداست که عشق
تار گیــــسوی دلآ را و کمنـد از حـــرکات
چه بدیهی شده معلوم زمیناست که عشق
بجزاز زلف کژ و سلسله جنبان الست
حرکات خم ابروی تو پیداست که عشق
دل مسکین من و طلعت رخسـارهء تو
سـرنگون لا له به صحراست که عشق
از ســـــهیلا نکنم میل تمـــــــاشای دگر
دادم از گلشن وی رو به ثریاست که عشق
شیخ ما گفت( طریقت) به چه می اندیشی
لبم آسود ولی بردلم آراست که عشق
عاشق شده ام، حضرت معشوقه کجایی؟
من "مولوی ام" ، "شمس"، اگر جلوه نمایی!
"سعدی" نشوم تا درِ بستان دو چشم و،
آغوش گلستان شده ات را نگشایی!
"وحشی" شده ام تا ز تو جامی بستانم،
جامی بستانم نه به شاهی، به گدایی!
در مجلس خوبان، تو چه کردی که شنیدم،
شرمنده ی لطفت شده صد "حاتم طایی"!
ای شرب دهان تو مِی دولت عشاق،
ای قند لبت نسخه ی "عطار و دوایی"!
ای مردمک چشم تو منظومه ی شمسی،
ای چشم تو آتشکده ی عهد هخایی!
دیوانه شدم در طلبت بس که به دیوان،
هی فال زدم، فال زدم، تا تو بیایی!
"حافظ" خبری از تو ندارد که بگوید ،
میترسم از این بی خبری، ماه رهایی!
مانند پلنگی که نگاهش پی ماه است،
من شهره ی شهرم به همین سر به هوایی!
از من که دچارت شده ام یاد نکردی،
در وقت سفر با غزل تلخ جدایی!
"ای تیر غمت را دل عشاق نشانه"،
ای منظر چشمان تو کشکول "بهایی"!
با این همه تنهایی و رسوایی و دوری،
"شاعر" شده ام تا که بگویم توخدایی!
خال لب تو نقطه ی پرگار (طریقت)
اصلا تو خودت دایره ای دایر هایی
خودتراش از صیقل دین لازمست
چون مداد از وجه بالین لازمست
چرخ غارت پیشه را بابینواچون پیشه کرد
خصم را پژمرد بر گُلواژه گُلچین لازمست
شور تابش تازه دارد شاعرِ شعر مداد
با تراش از صیقلِ غم های دیرین لازمست
خسروان پرویز را فکر چریدن نیست نیز
گر به تلخی جان دهد فرهادِشیرین لازمست
هر مدادی باغ طبعش می تراشد لاله ای
شاعرِشعر (طریقت) خواب رنگین لازمست
خوانسار،ای نام آورم برخیز برخیز
حمید↘ 
محمد مهدی طریقت 
(دفتر: خلدستان )۩محمد مهدی طریقت ↘<<خطبه دوم 
۩۩۩ ☫ خــُلــِدستان طریقت ☫ ۩۩۩